ΠΡOΛΟΓΟΣ

Príhovor image
Είναι κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι από μικροί ξέρουν τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν. Εγώ μέχρι σήμερα δεν έχω μάθει. 

Η τύχη στη ζωή είναι σημαντική. Εγώ είχα την τύχη (μεγάλη τύχη για κεντροευρωπαϊά γυναίκα από την πρώην κομμουνιστική Σλοβακία) να ταξιδεύσω επαγγελματικά. Επισκέφτηκα πολλές εξωτικές χώρες. Παρακολούθησα
τη ζωή του κόσμου σε πλούσιες και φτωχές χώρες. Με γοήτευσαν περισσότερο οι δεύτερες. Γιατί; Διότι όσο πιο απλός είναι ο κόσμος τόσο πιο συμπαθής, ευθύς και φιλικός. Στα ταξίδια φωτογράφιζα. Ήθελα να καταγράψω πληθώρα ανεπανάληπτων στιγμών, πολιτισμών. Είχα κατανοήσει ότι μετά από μερικά χρόνια όλα θα είναι διαφορετικά εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης και της προόδου. 

“Αυτή η φωτογραφία είναι καλή… και αυτή… και αυτή… Γιατί δε φωτογραφίζετε επαγγελματικά;” με είχε ρωτήσει στον Οίκο Φωτογράφων, στην Μπρατισλάβα, ο σήμερα αείμνηστος Βλαντιμίρ Βόροπγιοβ, μεγάλη προσωπικότητα της σλοβακικής φωτογραφίας, ιστορικός, θεωρητικός και καθηγητής στην Ανώτερη Σχολή Δημιουργικής Τέχνης. Αυτός ο κύριος, πάντα με καλή διάθεση και χαμόγελο, μου δίδαξε κυρίως ότι η φωτογραφία πρέπει να έχει ψυχή. Ήταν μια ώθηση για μένα η οποία ενίσχυσε την προσπάθειά μου να καταγράψω μέσω του φωτογραφικού φακού ανεπανάληπτες και παροδικές στιγμές. 

Με σαγήνευσαν πολλές χώρες και πολιτισμοί. Ο πολιτισμός και η θρησκεία της Αιθιοπίας, οι άγριοι Ντογκόνι αλλά και η παραμυθένια πόλη Τιμπουκτού στο Μαλί, η ζωή της φυλής Χίμπα στη Ναμίμπια, τα μνημεία και παραδόσεις του Νεπάλ, το ιστορικό Μάχτσου Πίτσου στο Περού, η αδάμαστη Ίριαν Τζάγια στην Ινδονησία, οι πολύ συμπαθητικοί άνθρωποι στο Πακιστάν, τα τζαμιά με μωσαϊκά στην Περσία, το απίστευτο Θιβέτ, η πολύχρωμη Ινδία, το χαμόγελο Μπαγιόν της Καμποτίας, η θανάκα του Μυανμάρ, οι γιορτές και κηδείες στο Μπαλί, τα χρώματα των παραδοσιακών ενδυμασιών και οι πυραμίδες της Γουατεμάλας, τα μνημεία και οι ήπιοι άνθρωποι στο Λάος... 

Αυτός που ταξιδεύει με καταλαβαίνει. Το ταξίδι μας μορφώνει. Μας αναγκάζει να στοχαστούμε, μας σπρώχνει μπροστά. Έφτασα μέχρι τα απομεινάρια της αρχαιότερης πόλης στο κόσμο που βρίσκεται στο Πακιστάν. Στη χώρα την οποία ονομάζουν γενέτειρα της τρομοκρατίας. Η αρχαία αυτή πόλη, Μοχέντζο Νταρ, είναι πέντε χιλιάδων χρόνων. Είναι μια πόλη στην οποία ήρθε μόνο για μας ένας ντόπιος κάτοικος με το ποδήλατο, το αυτόματο όπλο και μία σφαγμένη κότα. Ήταν ντυμένος με παραδοσιακή ενδυμασία που έμοιαζε με πιτζάμα και χαμογελώντας ζήτησε συγγνώμη που είχε αργήσει να μας καλωσορίσει και να μας φιλοξενήσει. Εκείνη τη στιγμή συνειδοποίησα ότι ο πλανήτης μας είναι απίστευτα ενδιαφέρον. Παρεπιπτόντος, ήδη πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι γνώριζαν τον κύβο με τον οποίο παίζεται το επιτραπέζιο παιχνίδι ¨Άνθρωπε, μην θυμώνεις¨. 

Ο κύριος Βόροπγιοβ είπε για μένα ότι ¨κοιτάζω το κόσμο με αγάπη¨. Κρίνετε μόνοι σας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΧΩΡΑ ΠΟΛΗ ΠΕΡΙΟΧΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΣΤΟΝ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΟ ΚΟΣΜΟ

ΣΤΟΝ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΟ ΚΟΣΜΟ

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ 2019
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΗ ΠΑΛΑΜΗ

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΗ ΠΑΛΑΜΗ

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ 2016
TÚLANIE SVETOM

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ 2013
ZVYKY

ΕΘΙΜΑ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 2009
ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ

ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 2007

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Životopis
Silvia Vaculíková, EFIAP, MZSF 

Γεννήθηκε στις 22.07.1967 στην πόλη Τρνάβα. Είναι δισέγγονη του εφευρέτη του αλεξιπτώτου Στέφαν Μπανίτς και εγγονή του εξερευνητή της σπηλιάς Ντρίνα που βρίσκεται στην περιοχή Σμολενίτσε. 

Μετά το τέλος των σπουδών της εργάστηκε σε ταξιδιωτικό γραφείο. Αργότερα ίδρυσε δικό της ταξιδιωτικό γραφείο που εξειδικεύεται στην εξερεύνηση και γνωριμία εξωτικών χωρών. 

Ζει και εργάζεται στην Μπρατισλάβα. Η ίδια έχει ταξιδέψει στις πέντε ηπείρους όπου επισκέφτηκε πάνω από 122 χώρες. 

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Ο βρετανός συγγραφέας και νομάς Μπρους Τσάτουιν είπε: ¨Το πραγματικό σπίτι του ανθρώπου δεν είναι το σπίτι του, αλλά ο δρόμος. Και η ζωή είναι ένας δρόμος, τον οποίο πρέπει να περπατήσεις με τα πόδια σου¨. Εδώ πρέπει να συμπληρώσω, ότι ιδανικό θα ήταν με ορθάνοικτα τα μάτια.

Οι φωτογραφίες και αφηγήσεις της Σίλβιας Βατσουλίκοβάς είναι τελετουργικές μυήσεις. Διηγούνται εμπειρίες και περιστατικά από ταξίδια και συνάμα μας ωθούν να ταξιδέψουμε. Μιλούν για την θαυματουργή ομορφιά και την ποικιλομορφία του κόσμου, ο οποίος δεν έχει ακόμη απολέσει όλα τα μυστικά του.

Όσο μεγαλύτερη πολιτιστική πολυμορφία εκπροσωπεύουν, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε την συνδεσιμότητα του κόσμου και τη μοναδικότητα της δικιάς μας.

ΝΤΑΝΤΟ ΝΑΓΚΥ
Διαφημιστής και λάτρης της λογοτεχνίας, συγγραφέας, παραγωγός και παρουσιαστής ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών προγραμμάτων για βιβλία.
Εδώ και μερικά χρόνια παίζω στο θέατρο, το θεατρικό της Leni Riefenstahl , μία πρωτοπόρο, σκηνοθέτη και φωτογράφο του 20ου αιώνα, η οποία σε ηλικία 60 ετών ανακάλυψε την άγνωστη φυλή Nubu και μέσω ενός θαυμαστικού βιβλίου την διέδωσε στους πολιτισμένους ανθρώπους του περίγυρου της.

Μερικές φορές φαντάζομαι μια όμορφη και συναρπαστική, με νόημα, ζωή - βλέπω τον εαυτό μέσα σε έναν άγνωστο πολύχρωμο κόσμο, γεμάτο από μοναδικά και πανέμορφα ζώα, φυτά, λουλούδια και ανθρώπους σε όλους τους τόνους του δέρματος. Αλλά υποθέτω ότι ο καθένας μας έχει τα δικά του όρια. Εγώ, που μετά από το πρώτο δάγκωμα σλοβακικού κουνουπιού,  καταλήγω με ένα πρήξιμο για μερικές μέρες, κοιτάζοντας τη πολύχρωμη φωτογραφία του δηλητηριώδους φιδιού, αρχίζω να σκέφτομαι τη παραγγελία ενός φέρετρου από κασσίτερο.
 
Ευτυχώς που αναμεταξύ μας, υπάρχουν και θαρραλέες γυναίκες που αναζητούν την γνώση,  όπως είναι η Σίλβια. Χάρη σε αυτήν είχα την ευκαιρία – για πολλοστή φορά να πραγματοποιήσω ονειρικά ταξίδια. Πιστέψτε με, ότι τα ταξίδια σας σε άλλους ηπείρους έστω με παρέα κάποιο βιβλίο που σας αρέσει ή θέλετε να διαβάσετε, θα σας γεμίσουν με εμπειρίες, συναισθήματα και σε τελευταία ανάλυση θα μάθετε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα και θα γνωρίσετε τον εαυτό σας καλύτερα.

Σας εύχομαι καλή και ευχάριστη ανάγνωση!

ΖΝΤΕΝΚΑ ΣΤΟΥΝΤΕΝΚΟΒΑ (ZDENA STUDENKOVÁ)
Ηθοποιός

Ταξίδι με την Σίλβια

Τα ταξίδια είναι το ίδιο με τους πίνακες στην γκαλερί. Όταν τους κοιτάζεται από κοντά αντιλαμβάνεστε μεν κάποιες λεπτομέρειες, αλλά μόνο όταν κάνετε λίγο πίσω από τον πίνακα θα παρατηρήσετε τα συμφραζόμενα, που ο δημιουργός τοποθέτησε στο έργο. Το ταξίδι είναι η απόσταση από την δική μας πατρίδα, τα ήθη και τις αξίες της, η απαλλαγή από τις στρεβλώσεις που προκαλούνται από την κοντινή απόσταση, είναι η σύγκριση του εαυτού σου με τους άλλους.

Μας βοηθά να καταχωρήσουμε τη χώρα μας στο χώρο, που πραγματικά ανήκει. Ίσως να είναι καλύτερος, ίσως και χειρότερος χώρος από ό τι θεωρούσαμε πριν από τη σύγκριση με τους άλλους, αλλά σίγουρα θα είναι πιο αληθινός. Η εικόνα της Σλοβακίας από τις μακρινές χώρες και πολιτισμούς, τις οποίες επισκέφθηκα με βοήθησε να ανακαλύψω και να συνειδητοποιήσω πράγματα, τα οποία στην πατρίδα μου δεν τα είχα παρατηρήσει, να γνωρίσω καλύτερα τη χώρα μου, το έθνος μου.

Η Σίλβια Βατσουλικά από την θέση ενός έμπειρου ταξιδιώτη προσθέτει συγκίνηση και συναίσθημα, το οποίο ως επί το πλείστον λείπει από τους άνδρες. Το οδοιπορικό της δεν είναι τουριστικός οδηγός, αλλά στοχαστική αντίληψη του παρατηρητή, ο οποίος όχι μόνο απλά βλέπει τον κόσμο και τους ανθρώπους, αλλά και τους αισθάνεται, όχι μόνο τους παρακολουθεί αλλά και τους κατανοεί. Αντιλαμβάνεται τις λύπες και τις χαρές τους, την ευτυχία και την λύπη. Και ιδιαίτερα τους αγαπά.

Πολλές λεπτομέρειες από μέρη, τα οποία είχα επισκεφθεί και εγώ, τις συνειδητοποίησα μετά την ανάγνωση του κειμένου. Στις όμορφες λέξεις προστίθενται όμορφες φωτογραφίες που ενισχύουν την αφήγηση. Στη εκδοχή της Σίλβιας το ταξίδι είναι εξερεύνηση όχι μόνο του κόσμου, ο οποίος είναι πέρα από εμάς, αλλά κυρίως αυτού, που προσπαθούμε να ανακαλύψουμε μέσα μας.



Γιοζεφ Μπανας
Σλοβάκος συγγραφέας, πολιτικός, διπλωμάτης, κορυφαίος μάνατζερ
Στον όμορφο πλανήτη μας ζούν διάφορα έθνη και λαοί, οι οποίοι εκατοντάδες, χιλιάδες χρόνια σέβονται τους πολιτισμούς τους, τις θρησκευτικές και λαϊκές τους παραδόσεις. Τις μεταβίβασαν από γενεά σε γενεά, για να διατηρήσουν τις συνήθειές τους όχι μόνο για τον λαό τους, αλλά και για τον γύρω κόσμο. Με την έλευση του φαινομένου του 20ου αιώνα ¨η φωτογραφία ανά τον κόσμο¨, οι λαοί ενώθηκαν και ο κόσμος μίκρυνε.

Οι παραγωγοί ντοκυμαντέρ και οι φωτογράφοι αποτύπωναν έναν άγνωστο κόσμο, λαούς, πολιτισμούς, έθιμα, κυρίως για τον λόγο να μοιραστούν τις εμπειρίες τους με του υπόλοιπους λαούς. Μας χαροποιεί το γεγονός ότι και στην Σλοβακία ζούν και δημιουργούν άνθρωποι, και οι οποίοι με την φωτογραφικής τους μηχανή αποθανατίζουν λαϊκά έθιμα και παραδόσεις, όχι μόνο στην χώρα μας, αλλά και μακρυά από τα σύνορα της Σλοβακίας.

Η Σίλβια Βατσουλίκοβά με την πολύχρονη συστηματική δημιουργία της κατατάσεται μεταξύ αυτών των φωτογράφων, οι οποίοι με ευαισθησία και συναίσθημα αποθανατίζουν έθιμα και λαϊκές παραδόσεις πολλών μακρινών κρατών και λαών. Με την δημιουργία της πάρα πολλές φορές εκπροσωπήθηκε τόσο στην Σλοβακία όσο και στο εξωτερικό όπως και σε προσωπικές εκθέσεις, όπου τιμήθηκε με πολλά βραβεία και της απονεμήθηκαν διακρίσεις.

Και αυτό, το δεύτερο βιβλίο της Σίλβιας Βατσουλίκοβάς με τον τίτλο ¨ΕΘΙΜΑ¨ μας παραπέμπτει στο δημιουργικό της έργο και έχει αναφορά σε 13 εθνικούς πολιτισμούς και παραδόσεις, και με το οποίο εμπλουτίζει τις γνώσεις του αναγνώστη για την διαφορετικότητα των λαϊκών παραδόσεων και των εθίμων, πράγμα που αποτελεί για το κόσμο ένα ιστορικό μήνυμα της εποχής που ζούμε.

Εκφράζω την χαρά μου για την δημιουργία αυτού του βιβλίου. Εύχομαι ταύτιση με τις παραδόσεις 13 πολιτισμών για εμπλούτιση των γνώσεών μας για μακρινές κουλτούρες με εικόνα και λόγο, για την διατήρηση και τον εμπλουτισμό της ανθρώπινης ψυχής και των βασικών αρχών της ανθρωπότητας σε μία συμβίωση με τα δώρα που μας δίνει ο πλανήτης μας ώστε όλα αυτά να κληρονομηθούν από τις μελλοντικές γενεές.

ΛΟΥΜΠΟΜΙΡ ΣΜΙΝΤΑ
Πρόεδρος της Ένωσης Σλοβάκων Φωτογράφων
Εθιμα και παραδόσεις αιώνων που μεταβιβάζονται από γενεά σε γενεά με πίστη αποτυπώνουν την εικόνα του έθνους. Ακριβώς αυτά κίνησαν το ενδιαφέρον της Σίλβιας Βατσουλίκοβάς στα ταξίδια της ανά το κόσμο, όπου σε αυτά εξορμούσε με την φωτογραφική της μηχανή σε ετοιμότητα σε δεκάδες χώρες. Παντού βρήκε κάτι αντιπροσωπευτικό και διαχρονικό. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι είναι το βιβλίο της, το οποίο περιέχει ένα ποικιλόχρωμο μείγμα εικόνων διαφόρων πολιτισμών σε 4 ηπείρους. Το άγρυπνο μάτι της ανακάλυψε τα πολύχρωμα κοστούμια του θεάτρου του Πεκίνου, όπως και τα όπλα στα χέρια των παιδιών της Υεμένης. Με την πρώτη ματιά μία αντίθεση, όμως τελικά πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι πολεμικές τέχνες αποτελούν την βάση για πολλά έθιμα σχεδόν παντού στον κόσμο.

Ένα άλλο συνδετικό στοιχείο είναι ο μυστικισμός, η θρησκεία.Τα βουδιστικά παιχνίδια στην Ινδία, αλλά και ο χορός των δερβίσιδων στην Τουρκία. Τελικά και το καρναβάλι στο Ρίο αποτελεί αποκορύφωση της ζωηράδας στην ζωή προ της σαρανταήμερης νηστίας. Η ¨μόδα¨ στο χτένισμα των μαλλιών της περήφανης φυλής Χίμπα στην Αφρική διαφοροποιούνται από από αυτή της φυλής Σικχ που αυστηρά καλύπτονται κάτω από το τουρμπάνι. Η βάση τους όμως είναι η ίδια - το έθιμο που διατηρείται αιώνες.

Η Ευρώπη στο βιβλίο εκπροσωπείται με την Σλοβακία με την παραδοσιακή σφαγή του χοίρου. Βέβαια και στην άλλη άκρη του κόσμου, στην Ινδονησία είναι γνωστό το έθιμο αυτό, αν και με κάπως διαφορετικό τρόπο. Κοινό σημείο είναι η γευσηγνωσία, η οποία δεν λείπει ούτε στου ψαράδες της Σρι Λάνκα.

Ξεφυλίζοντας το βιβλίο μας εντωπωσιάζει η ποικιλοχρωμία του και η έλξη των εικόνων. Μας ωθεί όμως και στην σκέψη. Η Σίλβια Βατσουλίκοβά με αυτό άνοιξε ένα παράθυρο στις ψυχές 13 εθνοτήτων.

ΛΥΔΙΑ ΚΟΡΕΤΣΚΑ
Αρχισυντάκτης περιοδικού GEO
Στην σημερινή εποχή, όπου λόγω της παγκοσμιοποίησης, από την οποία ήμαστε επηρεασμένοι θέλωντας κα μή αλλά και λόγω της πληθώρας μονοπλεύρων πληροφοριών, οι οποίες μας έχουν κατακλύσει απ’όλες τις πλευρές, σχηματίζουμε συχνά την εντύπωση, ότι μεγάλος αριθμός πολιτισμών, οι οποίοι υπάρχουν στο κόσμο, είναι κάτι σαν λαϊκή παράδοση και ότι ο μοναδικός σωστός πολιτισμός είναι ο δικός μας. Για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε και να αποδεκτούμε άλλους πολιτισμούς, πρέπει να τους κοιτάμε με ανοικτή καρδιά και επαρκή δόση εμπάθειας.

Η Σίλβια Βατσουλίκοβά έχει όχι μόνο αυτά τα προσόντα, αλλά και με την βοήθεια του ταλέντου της έχει καταρθώσει να παρουσιάσει τον κόσμο των ανθρώπων από διαφορετικά σημεία της γης έτσι, ούτως ώστε να μας φαίνονται εμπιστευτικός και κοντινός. Δεν νοιώθουμε ουδεμία επιφανειακή προσπάθεια να μας καταπλήξουν με την πολύχρωμη και φθηνή εξωτικότητα, διότι στις φωτογραφίες ευρίσκουμε το κυριότερο στοιχείο – τους ανθρώπους με τις καθημερινές τους χαρές και προβλήματα και έτσι μας βοηθούν να κατανοήσουμε, ότι ο κόσμος είναι μόνο ένας παρόλες τις διαφορές που υπάρχουν.

Την σκέψη αυτή διαβλέπω ως το κύριο μήνυμα του βιβλίου, μέσω του οποίου η φωτογράφος μάς συστήνει τους ανθρώπους, τους οποίους έχει συναντήσει στα ταξίδια της στα πιό απομακρυσμένα σημεία του πλανήτη μας.

Παβολ Μπραιερ
φωτογράφος, ταξιδευτής, παραγωγός κινηματογραφικών ντοκιμαντέρ

Στον κόσμο υπάρχουν πολιτισμοί, οι οποίοι μας είναι γνωστοί, υπάρχουν όμως και αρκετοί άλλοι για τους οποίους γνωρίζουμε από τα μέσα ενημέρωσης. Η φωτογραφία ανήκει και αυτή στα μέσα ενημέρωσης, τα οποία κάνουν στις πολιτισμένες κοινωνείες γνωστά, τοπικές συνήθειες, θρησκείες και πολιτισμούς άγνωστα στο ευρύ κοινό.

Εμένα η φωτογραφία έδωσε ότι πιό όμορφο υπάρχει στον κόσμο, μου επέτρεψε να κάνω απίστευτα πράγματα - ταξίδια σε τόπους για τους οποίους δεν είχα φανταστεί, γνώρισα ανθρώπους και τόπους. Στη Σίλβια τα πράγματα ήταν το ακριβώς αντίθετο. Μέσω της δουλειάς της και των ταξιδιών γνώρισε την φωτογραφία, την ερωτεύτηκε και μέσω αυτής άνοιξε την ψυχή της και το παρατηρητικό της μάτι άρχισε να ανακαλύπτει την μαγεία των απλών ανθρώπων στο φυσικό τους περιβάλλον.

Ο Σωκράτης είχε πει: ¨Πάντα πρόκειται περί ανθρώπου¨. Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι έχουν το αίσθημα να εκφράσουν μέσω της φωτογραφίας την αντίληψη τους για τον κόσμο, όχι πάντα ευχάριστο, λαμπρό, μοντέρνο και καταναλωτικό. Η μαγεία της ζωής αναβλύεται από την αρχική της μορφή, απροσποίητη, χωρίς πόζα μπροστά στον φακό. Εύχομαι στην Σίλβια επιτυχίες στα μελλοντικά της ταξίδια με τη φωτογραφική μηχανή.

Καρολ Καλλαυ
Διάσημος σλοβάκος φωτογράφος και παραγωγός κινηματογραφικών ντοκιμαντέρ

Αρκεί να πατήσεις το κουμπί και η φωτογραφία γεννιέται. Αρκεί να πετύχεις την κατάλληλη στιγμή και αποκτάς μία ενδιαφέρουσα φωτογραφία. Αρκεί να κοιτάξεις με την καρδιά σου μέσα από το φακό και έχεις μια φωτογραφία η οποία μπορεί να χαϊδέψει την ψυχή του ανθρώπου. Αυτό όμως δεν είναι κατορθωτό από όλους μας. Το να κοιτάς μέσα από το φακό, με τα μάτια της καρδιάς, πρέπει να το διδαχτείς.

Μόνο αυτός που ταξιδεύει γνωρίζει ότι δεν είναι εύκολο να φωτογραφίζεις ανθρώπους αυτού του κόσμου. Ο ένας το δέχεται επί πληρωμή, στον άλλο δεν του το επιτρέπει η θρησκεία του, άλλος πάλι ντρέπεται και άλλος ποζάρει μπροστά στο φακό ορθός σαν τη λαμπάδα. Γι΄ αυτό θα πρέπει να είσαι άορατος παρατηρητής της ζωής, χαρισματικός. Να μπορείς να κερδίζεις εύκολα την εμπιστοσύνη και τη συμπάθεια του κόσμου. Στις φωτογραφίες της Σίλβιας Βατσουλίκοβα κατανόησα ένα πράγμα: από τα μάτια της γνωρίζεις τη φωτογράφο. Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες είναι σαν να κοιτάζεις την ίδια τη φωτογράφο. Σφυρηλατημένη εικόνα, δημιουργημένη από έναν κόσμο διαφορετικών προσώπων που ζουν σε διαφορετικούς ηπείρους.

Η φωτογράφηση αγνώστων προσώπων μπορεί να γίνει παιχνίδι, αγώνας και πάθος. Η φωτογράφηση δεν εμπλουτίζει μόνο το φωτογράφο. Ακριβώς μέσω της τέχνης του αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο από μία διαφορετική οπτική γωνία από τη δική μας. Η αποτυπωμένη στιγμή μας δείχνει αυτό που δεν προλαβαίνουμε να παρατηρήσουμε κατά τη διάρκεια των γρήγορων ρυθμών της ζωής μας. Έτσι λοιπόν σταθείτε για λίγο, ξεφυλλίστε το βιβλίο αυτό.

ΠΑΒΟΛ ΜΠΑΡΑΜΠΑΣ
Σκηνοθέτης έργων ντοκιμαντέρ, ταξιδευτής
ΝΤΑΝΤΟ ΝΑΓΚΥ | ZDENA STUDENKOVÁ | ΓΙΟΖΕΦ ΜΠΑΝΑΣ | ΛΟΥΜΠΟΜΙΡ ΣΜΙΝΤΑ | ΛΥΔΙΑ ΚΟΡΕΤΣΚΑ | ΠΑΒΟΛ ΜΠΡΑΙΕΡ | ΚΑΡΟΛ ΚΑΛΛΑΥ | ΠΑΒΟΛ ΜΠΑΡΑΜΠΑΣ

Επικοινωνια